در واقع باید این گونه گفت که فرش ابریشم ماشینی فرهی ارتباط تنگاتنگی با سبک زندگی مردم داشت.
که به بخشی جدایی ناپذیر از آداب ، سنت ها و باورهای آذربایجانی ها تبدیل شده است. فرشابریشم ماشینی فرهی در طول زندگی شخص را همراهی می کرد – هم در غم و هم در شادی.
در آذربایجان رسم بافتن قالیهای ویژه برای بزرگداشت هر تاریخ یا رویداد مهمی وجود دارد: فرشهایی که برای تولد فرزند بافته میشود، فرشهایی که برای عروسهای آینده بافته میشود برای جهیزیه، فرشهایی که جلوی سفرا پهن میکنند، فرشهایی که برای مساجد بافته میشود.
و کلیساها و فرشهایی که برای عروسی یا تشییع جنازه بافته می شود.
فرشهای آذربایجان که شاخهای از هنر قالی بافی شرقی هستند، عمدتاً به انواع زیر تقسیم میشوند:
فرش های بدون پرز با نقش و نگار منحصر به فرد و رنگ روشن خود قدمت بیشتری نسبت به فرش های پرزدار دارند. فرش های بدون پرز را در ارتباط با زندگی و فعالیت های روزمره مردم، فرش خانگی نیز می نامند .
این قالیها عبارتند از کنف ، حصیر ، پالاز ، گلیم ، لادی ، زیلی ، ورنی ، سماق ، شدا و غیره . فرشهای بدون پرز نسبت به انواع دیگر فرشها راحتتر بافته میشوند، اما همان کیفیت کارایی بالایی دارند که فرشهای پرزدار هستند.
فرش های پرز ، فرش هایی که روی زمین گذاشته شده و به دیوار آویزان شده اند، فرش ها، سجاده ها، سجاده های نماز و غیره. چنین انواعی را می توان نسبت داد.
فرش پرز بالاترین مرحله در پیشرفت هنر قالی بافی را نشان می دهد.
فرش های پرز در پرده ها ، کاناپه ها و سایر موارد مشابه در نظر گرفته شده برای مصارف خانگی گنجانده شده است. فرشهای پرز با طرحهای ترکیبی متعدد و نقوش تزیینی فراوان از دیگر انواع فرشها متمایز است.
فرش پرز به دلیل تکنیک بافت پیچیدگی بیشتری دارد. فرش پرز هنوز هم امروزه در اندازه های مختلف بافته می شود.
فرش با طرح، هنر خلق فرش های موضوعی در آذربایجان گذشته ای غنی دارد. اولین فرش های طرح دار در آذربایجان جنوبی در شهر تبریز تولید شد.
دوره توسعه تولید آنها را به قرن 16 نسبت می دهند . در آن زمان نیروهای اصلی هنرمندان – مینیاتوریست ها و صنعتگران شاغل در رشته های مختلف هنر تزئینی در تبریز متمرکز بودند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.